Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Τα Ρόδα ~


Όχι.
Τα ρόδα τα κλειστά δεν είναι ρόδα ακόμα
είν' άνθος δίχως όνομα και δίχως ευωδιά.
Μοιάζουν αθώο, αφίλητο και παιδιακίσιο στόμα
που δεν το πότισε καημούς αγάπης η καρδιά.

Θέλω τα ρόδα ολόδροσα κι ευωδιαστά ανθισμένα,
την ευλογία της ομορφιάς στον κόσμο να σκορπούν :
χείλη ανοιχτά απ' τους στεναγμούς κι απ' τα φιλιά καμένα,
χείλη που κι αν σωπαίνουνε, το λεν πως αγαπούν.

Γεώργιος Δροσίνης, από τα "Φωτερά Σκοτάδια"

Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

Έρωτας (από την "Αντιγόνη")



Έρωτα ακαταμάχητε, 
εσύ που ξενυχτίζεις
στου κοριτσιού τα μάγουλα,
εσύ που αιχμαλωτίζεις
ως και τον πλούσιον άνθρωπο,
και στις καλύβες μπαίνεις
και θάλασσα διαβαίνεις
και θάλασσα περνάς !

Κι ούτε κανείς αθάνατος
εγλύτωσε από σένα,
ουτ' άνθρωπον εφήμερο
δεν άφησες κανένα,
εσύ που' σαι το λούλουδο
ζωής τυραγνισμένης,
εσύ που ξετρελλαίνεις
εκείνον που κρατάς !

Εσύ και δίκιον άνθρωπο
σπρώχνεις στην αδικία,
εσύ και τώρα εσήκωσες
τέτοια φιλονεικία.
Κι ο πόθος κόρης όμορφης
που βασιλεύει ακόμη,
παρά οι μεγάλοι νόμοι
που εδώσαν οι θεοί.

Απόσπασμα από την "Αντιγόνη" του Σοφοκλέους, μετάφραση Κ. Μάνου.

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Πρωϊνό Άστρο (μέρος 2ο) ~ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ


Κοριτσάκι, 
ένα λευκό περιστεράκι
με δυο φτερά ανοιχτά
την κούνια σου φωτά.

Ώρα καλή κι ώρα χρυσή
ήρθες με την καλήν αυγή
κ' η αυγή με σένα
να σμίξεις ουρανό και γη
κ' η ζωή να γίνει
φως και ψωμί
φως και κρασί
φως και γαλήνη.

Και πίσω από την πόρτα μας
η κυρά, η νοικοκυρά
η γκαρδιακιά
η μεγάλη, η άγια σκούπα
με τις δυο γερές γροθιές στη μέση
πάντα ξάγρυπνη, πάντα έτοιμη
δεν αφήνει
φύλλο κίτρινο να πέσει
απ' την άρρωστη σελήνη
μήτε σκιά να δρασκελήσει
το κατώφλι μας
μη σκοντάψει, μην πονέσει
μήτε στο μικρό - μικρό νυχάκι της
η ειρήνη.

Γιάννης Ρίτσος "Πρωϊνό Άστρο" (απόσπασμα)

Πρωϊνό Άστρο ~ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Στην κόρη μου Ε Ρ Η

 ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ μου, θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν τον ύπνο σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα περιβολάκι
ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη
πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας
για να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.

Θέλω να σου φέρω
ένα σταυρουλάκι αυγινό φως
δυο αχτίνες σταυρωτές απ' τους στίχους μου
να σου ξορκίζουν το κακό
να σου φωτάνε
μη μου σκοντάψεις, κοριτσάκι,
έτσι γυμνόποδο και τρυφερό
στ' αγκάθι κι ενός ίσκιου.

Κοιμήσου.
Να μεγαλώσεις γρήγορα.
Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,
κι έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.
Κοιμήσου.

Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει
πάνω απ' τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου
εαρινό φεγγάρι
ανάμεσα απ' τα στάχυα της έγνοιας της
και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου.
Κοιμήσου, κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.

Γιάννης Ρίτσος