Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

~ Άφθαρτη Μελωδία ~


Νοσταλγώ τις λιγοστές μπαλάντες 
που έμειναν μετέωρες στον αχνό ήχο της ημέρας,
εκείνες τις περιώνυμες τραγουδισμένες νότες, 
στραγγισμένες από θυμό,
να αγκαλιάζουν στοργικά την ακοή, μιλώντας με τον άνεμο 
που αντιλαλούσε το σκοπό τους.

Βασίλεψαν οι δείκτες
διέσχισαν χιλιόμετρα οι αναμνήσεις
για να βρεθούν σε μέρη γνώριμα
που κάποτε ρίξαν τη σκιά τους στην χαρά και τη γαλήνη.

Εκείνο το τραγούδι να μου πεις ξανά
που δεν μιλά για ξεπεσμένους ήρωες
αντέχει στους βοριάδες και σε φθαρμένα πρόσωπα,
γιατί ξέρει πως οι ουρανοί σκοτεινιάζουν 
όταν χαθεί η ελπίδα.

©Τερέζα

~ Όσο Μπορείς... ~ Κ. Π. Καβάφης


... κι αν δεν μπορείς να κάμεις
την ζωή σου όπως τη θέλεις
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του
κόσμου
μες στις πολλές κινήσεις κι
ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις
πηγαίνοντας την,
γυρίζοντας συχνά κ εκθέτοντάς
την
στων σχέσεων και των
συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία
ώσπου να γίνει σαν μια ξένη
φορτική.

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

~ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ~


Γυρίζουμε, αναζητάμε, προχωράμε
Σε μια πορεία γεμάτη επιστροφές,
Κραδαίνοντας γυάλινο πυρσό

Μεταίωροι σε μια αβέβαιη πλάνη.

Ασφαλείς στη ματαιότητα της σιγουριάς
Εγκρατείς στης σκέψης τη σοφία,
Αμφιταλλαντευόμαστε….. 


 ©Τερέζα

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

~ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΕΠΙΓΕΙΑ ~


Πόση δύναμη, πόσες ελπίδες
να κρατήσεις άφθαρτη την ψυχή
όταν διώκεσαι από τους δαίμονές σου
όταν το άκρατο εγώ σε δυναστεύει.
Λοξοδρομείς σε σαθρά εδάφη μιας ανυπόστατης ύλης
και βουλιάζεις σε παρήγορες ενοχές
εξαργυρώνοντας τις τύψεις με μια δόκιμη μετάνοια.

Φιλήσαμε το ίδιο αστέρι και σμίξαμε κάτω από τον ίδιο ουρανό
που ήταν ντυμένος με το άπιαστο
απόρροια της ηδονικής μας πλάνης
που μες' στην τυφλή υποταγή, δε μας πλάνεψε.
Το βλέμμα μας στο άπειρο
στα χείλη ένα αχνό χαμόγελο
αγγίζει την καρδιά που ζέστανε το χάδι
από ένα άγγιγμα λουσμένο στον ήλιο.

©Τερέζα

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

~ Correspondances ~ (Baudelaire)


Η Φύση είναι ένας ναός που οι ζωντανές κολώνες του
αφήνουν καμμιά φορά να τους ξεφύγουν μπερδεμένα λόγια.
Ο άνθρωπος εκεί διασχίζει τα δάση των συμβόλων
που τον παρατηρούν με οικίες ματιές.


Σαν μακρινή ηχώ που από μακρυά αναμειγνύεται
μέσα σε μία σκοτεινή και βαθειά ενότητα,
απέραντη σαν την νύχτα και σαν τη διαύγεια πνεύματος,
τα αρώματα, τα χρώματα και οι ήχοι σου ανταπαντούν.

Υπάρχουν τα φρέσκα αρώματα όπως του δέρματος των μικρών παιδιών,

γλυκά σαν αυλοί, πράσινα σαν λειβάδια,
- και τα άλλα, διεφθαρμένα, πλούσια και θριαμβευτικά,

Με την εξάπλωση των άπειρων πραγμάτων,

όπως το κεχριμπάρι, ο μόσχος, το μοσχολίβανο και το θυμίαμα,
που υμνούν τις μεταφορές του πνεύματος και των αισθήσεων.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

~ ΕΑΡΙΝΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ~ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ (μικρό αφιέρωμα)


Χαρά χαρά.

Δε μας νοιάζει

τι θ' αφήσει το φιλί μας

μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.

Αγγίξαμε

το μέγα άσκοπο

που δε ζητά το σκοπό του.

Ο Θεός

πραγματοποιεί τον εαυτό του

στο φιλί μας.

Περήφανοι εκτελούμε

την εντολή του απείρου.

'Ενα μικρό παράθυρο

βλέπει τον κόσμο.

'Ενα σπουργίτι λέει

τον ουρανό.

Σώπα.

Στην κόγχη των χειλιών μας

εδρεύει το απόλυτο.

Σωπαίνουμε κι ακούμε

μες στο γαλάζιο βράδυ

την ανάσα της θάλασσας

καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου

που δε μπορεί να χωρέσει

την ευτυχία του.

'Ενα άστρο έπεσε.

Είδες;

Σιωπή.

Κλείσε τα μάτια.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

~ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ~ του ΤΑΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ


Έρχεται μια μέρα όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας,
είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου
με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, 
για ν΄αποφασίσει πάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του,
δηλαδή ν' ασχοληθεί με το μέλλον του....

Τάσος Αθανασιάδης








Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

~ Εκ των Έσω ~


Για μία χούφτα τάλαντα πουλήθηκε η ψυχή.
Τόσο εύκολα και ανερυθρίαστα, όσο εύκολα πωλούνται συνειδήσεις
με αντάλλαγμα την ηδονή της ματαιοδοξίας
που επιφέρει η αδράνεια του νου.
Δεν έχει ανάγκη η πατρίδα από σωτήρες νεκροζώντανους
μόνος Σωτήρ της ο Θεός
και θησαυρός της τ' αδούλωτο πνεύμα.

 ©Τερέζα

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

~ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ~


Σύνορα ξεθωριασμένα
στον απόηχο μιας μέρας αμαρτωλής,
πλημμύρισες νοσταλγία, αρπάχτηκες
από μια σκέψη που μονάχη ορίζει ολόκληρο παρελθόν.

Σημασία δεν έχει να θυμάσαι
αλλά να τρέφεται η ψυχή με ήλιο χαρισμένο
με τις μορφές λησμονημένων εραστών
που κάποτε ξόδευαν αγάπη σε πυρκαγιές
ξεγυμνωμένοι στην αλήθεια
στεγνοί από θυμό.

Θυμήσου...
με ριζωμένα στην καρδιά τ' απομεινάρια
μιας άλλης εποχής
εκτεθειμένης σ' ένα μέλλον αβέβαιο
σε μια στιγμή που αναζητά την αιωνιότητα. 

 ©Τερέζα

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

~ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ~


Στα γαλάζια της νερά πλέκονται χοροί, που οι μούσες πρόσταξαν
αναδυόμενοι αντίλαλοι σε ένα σώμα πλημμυρισμένο από ήλιο,
βυθίζονται νωχελικά οι θύμισες σ' έναν ωκεανό αισθήσεων
από τα καλοκαίρια, που δε σταμάτησαν ποτέ, που δεν γνώρισαν χειμώνες
και έλουσαν τις νύχτες τους σε πόθους ανεξερεύνητους.

Μαζεύω το σκοτάδι να χωρέσει σε μια λέξη μοναχά
κι ανάβω επιθυμίες, φυλαγμένες σ' έναν βυθό ταξιδεμένο
μην με ρωτάς για προορισμούς και διαδρομές
ρώτα με μόνο, για εκείνο το φάρο 
που κάποτε είδες να χαράζει πάνω του ολάκερος ο κόσμος.

 ©Τερέζα


Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

~ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΠΛΑΝΟΔΙΑ ~


Μάτια υγρά, ντυμένα με πανσέληνο και πώς να τα κοιτάξεις..
παίρνουν γαλήνη από τους ήχους της σιωπής.
Νύχτα απάτητη κι αγέρωχη θεά
των μαγεμένων δειλινών αναπνοφόρα
πόσες ζωές εχάρισες, στο άγγιγμα της πορφύρας...

Φεγγάρι ολόγιομο με τις αχνές κορδέλες

βγήκες σεργιάνι ζωηρό, με βλέμμα ξαναμμένο.
Τινάζω τη φωτιά και απ' αυτή κρατώ μια φλόγα
να την εναποθέσω στο βωμό της άσπιλης ελπίδας
που γίνεται θυσία από πλανόδιους γητευτές.

Ρίξε φεγγάρι το άγγιγμά σου το μισότρελο

δώσε τους λίγη απ' την κλεμμένη σου θωριά
αυτή η νύχτα να μη μείνει μοναχή
να μη βρει η κραυγή αντίλαλο
να θωπεύει το σκοτάδι και να αντανακλά το φως
όπως το βλέμμα αναζητά φιλήδονα τα χείλη.

Κι αν σε ρωτήσουν κάποτε μην τα' χες και χαμένα

πες τους, πως τα χαμένα ρίχνουν άγκυρα στο έρεβος της λογικής.


 ©Τερέζα

~ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ~


Στα πιο ψηλά σκαλοπάτια τ' ουρανού βρίσκονται τ' ανέγγιχτα....εκείνα, που καρτερούν μια στάλα αποδοχής, εκείνα που αντιλαλλούν στη ματαιότητα του ανεκπλήρωτου. Κι είναι τόση η ομορφιά που ξεπροβάλλει σαν κύκνος λυγερός, από μια ψυχή που αναδύεται στο φως.

 ©Τερέζα

~ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ~


Να αγαπάς
να μη βαστάς υποχωρήσεις
Να βαδίζεις
σε λέξεις, που η καρδιά περπάτησε για σένα
Να μαθαίνεις
τα μυστικά, που οι εικόνες ψιθυρίζουν μεταξύ τους
Να μ' αγαπάς
όταν με τη σιωπή μου σε τυλίγω...
...σε ζωηρά καλέσματα...


 ©Τερέζα