Σύνορα ξεθωριασμένα
στον απόηχο μιας μέρας αμαρτωλής,
πλημμύρισες νοσταλγία, αρπάχτηκες
από μια σκέψη που μονάχη ορίζει ολόκληρο παρελθόν.
Σημασία δεν έχει να θυμάσαι
αλλά να τρέφεται η ψυχή με ήλιο χαρισμένο
με τις μορφές λησμονημένων εραστών
που κάποτε ξόδευαν αγάπη σε πυρκαγιές
ξεγυμνωμένοι στην αλήθεια
στεγνοί από θυμό.
Θυμήσου...
με ριζωμένα στην καρδιά τ' απομεινάρια
μιας άλλης εποχής
εκτεθειμένης σ' ένα μέλλον αβέβαιο
σε μια στιγμή που αναζητά την αιωνιότητα. ©Τερέζα
Κι' όμως ό πόνος σου σταλάζει παρηγοριά επάνω στίς δικές μου αναμνήσεις !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ.