Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ήρθε Αυγινή


Ήρθε αυγινή από μακρινά κατάφωτα ακρογιάλια,
με των μαλλιών της την πυρή κυματιστή νεφέλη,
κι όσων τα μέτωπα ίσκιωναν από μια απράϋντη θλίψη
άστραψαν απ' την έμφαση των νέων, ωραίων της μύθων.

Μας ετραγούδησε αρμυρά των ωκεανών τραγούδια
για τις νεράϊδες του γιαλού με τις γαλάζιες χαίτες,
για ό,τι την άπνοη και θολή σκέψη του ανθρώπου οιστρώνει
κι εχάθη ως νέφος πορφυρό στο βραδιασμένο αιθέρα.

Καίσαρ Εμμανουήλ, Stillae Sanguinis

Κ' Εδώ Ακόμη

 Απ' όλη την ημέρα δεν του απόμεινε τίποτα,
- μια λέξη, ένα φύλλο, μια εικόνα, ένα πρόσωπο -μονάχα ένα βαρύ κενό
το άγγιζε με τα χέρια του,
τόσο που μια στιγμή σταμάτησε
να μεταθέσει το βάρος του
σε μια στάση ανετότερη ανάμεσα στα μπράτσα του.



Κ' είτανε μια αυστηρή πραότητα στ' ανοιξιάτικο βράδι,,
μπορείς να πεις μια τρυφερότητα,
σαν το χαμόγελο ενός αξύριστου πολεμιστή
που κοιμίζει ένα βρέφος -
ένα βρέφος που τόβρε σ' ένα εγκαταλειμμένο σπίτι
μπαίνοντας σε μια ξένη, λεηλατημένη πολιτεία.

Γιάννης Ρίτσος, Αθήνα, Μάης 1960 - "Ασκήσεις"