Ήρθε αυγινή από μακρινά κατάφωτα ακρογιάλια,
με των μαλλιών της την πυρή κυματιστή νεφέλη,
κι όσων τα μέτωπα ίσκιωναν από μια απράϋντη θλίψη
άστραψαν απ' την έμφαση των νέων, ωραίων της μύθων.
Μας ετραγούδησε αρμυρά των ωκεανών τραγούδια
για τις νεράϊδες του γιαλού με τις γαλάζιες χαίτες,
για ό,τι την άπνοη και θολή σκέψη του ανθρώπου οιστρώνει
κι εχάθη ως νέφος πορφυρό στο βραδιασμένο αιθέρα.
Καίσαρ Εμμανουήλ, Stillae Sanguinis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου