Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

~ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΕΠΙΓΕΙΑ ~


Πόση δύναμη, πόσες ελπίδες
να κρατήσεις άφθαρτη την ψυχή
όταν διώκεσαι από τους δαίμονές σου
όταν το άκρατο εγώ σε δυναστεύει.
Λοξοδρομείς σε σαθρά εδάφη μιας ανυπόστατης ύλης
και βουλιάζεις σε παρήγορες ενοχές
εξαργυρώνοντας τις τύψεις με μια δόκιμη μετάνοια.

Φιλήσαμε το ίδιο αστέρι και σμίξαμε κάτω από τον ίδιο ουρανό
που ήταν ντυμένος με το άπιαστο
απόρροια της ηδονικής μας πλάνης
που μες' στην τυφλή υποταγή, δε μας πλάνεψε.
Το βλέμμα μας στο άπειρο
στα χείλη ένα αχνό χαμόγελο
αγγίζει την καρδιά που ζέστανε το χάδι
από ένα άγγιγμα λουσμένο στον ήλιο.

©Τερέζα

2 σχόλια:

  1. Ακόμα μιά ομορφιά πού ανάδυσες από τόν τροπικό βυθό τής ψυχής σου !!!
    Νιώθω όμορφα πού σέ συνάντησα. Σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή