Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

~ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ~


Μια θάλασσα γλυκοφιλημένη στο απομεσήμερο ενός νωθρού χειμώνα. Κοίτα πώς γυαλίζει η γαλάζια φορεσιά της, σαν ο ήλιος αστειεύεται μαζί της. Πώς γλυκαίνει η αδιάφορη, φθινοπωρινή παλέτα, σαν βγει σεργιάνι  στης ψυχής τα μυστικά λημέρια.
Γαληνεύει με τον ψίθυρο του ανέμου, όταν την αγγίζει απαλά κι αφήνει επάνω της τον ίσκιο του φευγάτο.
Χειμώνιασε, μα εσύ εκεί… να στέκεις αθώρητη, περήφανη, πιστή στο κάλεσμα του χρόνου. Το γκρίζο να μεταμορφώνεις στο πιο δημιουργικό, περίτεχνο ουράνιο τόξο.

Μαζί να περπατήσουμε τις ώρες, που βουβές κι ασάλευτες κυλούν στο χειμωνιάτικο ψύχος της σιωπής.
Είναι η αλμύρα σου, το απλωμένο χάδι σ’ ένα σώμα γυμνό, που το αιχμαλωτίζεις.
Μέσα στο βυθό σου ρίχνομαι, σαν αμαρτωλή ερωμένη που λύγισε στο μαγικό σου κάλεσμα. Γιατί μονάχα εκεί χάνονται οι αντιστάσεις και θεριεύουν οι αισθήσεις, στο σιωπηλό κάλλος του χειμώνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου