Μακρινή τ' ονείρου οπτασία, γνέφεις σινιάλα στη σιωπή π' ολόγυρα σκορπίζεις,
καθώς ξεμακραίνεις απ' τον ίλιγγο της ματαιοδοξίας σου...
εκεί επιστρέφεις, υφαίνοντας τις σκέψεις σου.
Δεν είσαι από σάρκα καμωμένη κι ας δείχνεις ροδαλή μέσα στα πλουμιστά σου ρούχα...
χαρά σ' εκείνον που μπορεί το λήθαργο να σπάσει κι από τη μετριότητα τής προσμονής,
τ' ανήκουστα να φτάσει...
Θέλει η ψυχή οργή και η καρδιά αντάρα,
πέρα από τα όρια, ώσπου να βρεθεί στη Χώρα της Αφθαρσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου