~ ΥΔΑΤΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ~

Στήσαν οι άντρες το χορό στη μυθική πλατεία

κι άδραξαν χούφτες ουρανό και λιγοστά βιβλία,

άρχισαν γλέντι ζωηρό για την βασσίλισά τους

τη θάλασσα τη θαλερή και την αφέντισσά τους.

Μέχρι κι η νύχτα σάστισε κι απέσυρε τα πέπλα

κι ο ήλιος που τους δώρισε τα χρυσαφιά του κέφια,

να πλημμυρίζουν ουρανό, αλμύρα και κοράλλια

στεφάνια έπλεκαν σωρό μες στα υγρά λιβάδια.

Μια ηλιαχτίδα ξέφυγε απ' τη θερμή ασπίδα

να μάθει θέλει και ρωτά την άγραφη τη μοίρα,

γιατί δεν καταλάβαινε τους κλειδωμένους νόμους

που καμωμένοι από ζωή χαράζουνε τους δρόμους.

Κι η μοίρα αποκρίθηκε απ' τον υγρό της θρόνο

κι ωκεανούς τής έδειξε γιομάτους από πόνο,

τα δάκρυα εμάζεψε σε διαμαντένια νέφη

να' ναι ελεύθερη η ψυχή σ' ανηφοριές ν' αντέχει.