Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

~ ΟΙ ΩΡΕΣ ~


Και μες τις ώρες μου κυλά, κρυφά η κάθε σκέψη...που λυτρωμένη έρχεται κενά για να γεμίσει.
Δεν είναι πια αιχμάλωτη, δεν τη σκιάζει ο πόνος..αλλά ελεύθερα εκφράζεται, μέσα
στο απαύγασμα των μεξεδένιων ήχων της νυχτιάς...
Μοιάζει με νεογέννητο μωρό που η σκληρότητα του κόσμου, δεν έχει ακόμα αγγίξει..
Δείχνει μεστή και κατασταλαγμένη από τις τόσες χιλιάδες έγνοιες, που τη δεινάστευαν
και την πολιορκούσαν...

Είναι τούτες οι Ώρες ενός βαθύτερου στοχασμού, όπου παίρνει χρώμα η σιγή
και υπόσταση το βλέμμα...Ένα βλέμμα καθάριο και κρυστάλλινο, σαν ουρανός χωρίς τα νέφη...
...σαν κεραυνός από χρυσάφι που χτυπά και χάνεται.
Μια δροσοσταλίδα σκέψης και μια εικόνα απ' τα παλιά....Το τότε για να θυμίζει το σήμερα..
Το σήμερα για να διδάσκει την τεχνή του ποτέ.
Ποτέ πια πίσω μη γυρνάς...ποτέ πια μη βλέπεις ψέμμα...

Το κίβδηλο κι επίπλαστο γερνά τον άνθρωπο...η αλήθεια τον λυτρώνει.
Χρειάζεται περίσσιο θάρρος για να γίνει το "εγώ", "εμείς"....
Για να χωρέσει σε μια στάλα αλήθειας ολόκληρη η υπόσταση...
Και μετά οι νεράϊδες ασημώνουν τη μορφή και τη φυλάνε...από κάθε κακό...
Είναι τούτες οι Ώρες που κάθε σκέψη αποκτά νόημα κι ουσία.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου